Van Burn out naar gezond leven.

Het begin

In mijn begin twintiger jaren ben ik me gaan verdiepen in superfoods, supplementen en een gezond leven.

Ik ben altijd al heel erg actief geweest. Met fietsen, wandelen, en hardlopen heb ik altijd wel mijn ei kwijt gekund.

Toch is mijn interesse op een gegeven moment door de alledaagse drukte een beetje vervaagd geraakt. Sterker nog in de loop der jaren was me opgevallen dat geen van alle boven genoemde interesses me nog bezighield. Sporten? Nee veel te druk voor. Laat staan dat ik daar na men werk nog energie voor heb. Gezonde voeding, en of ook maar enige aanvulling met supplementen? Nee joh dat heb ik toch niet nodig. Een verhaal die je wel vaker hoort bij zon beetje iedereen.

Uiteindelijk bevond ik mezelf in een fase van men leven waarin alleen men werk me nog bezighield. Van sochtends tot savonds, en ja hoor vaak lag ik daar snachts ook nog van wakker ook. Niet bepaald een gezonde levenstijl bedacht ik me later.

Dus je raad het al ik was onderweg richting een burn out

Het kaarsje was op.

Jaren, en jaren een ongebalanceerd leven leiden of misschien kan ik beter zeggen lijden had dusdanig zen tol geëist dat ik weer opnieuw gezond moest leren leven zodat ik lichamelijk en geestelijk weer in balans kon komen.

Ligt heel erg voordehand zou je zeggen, maar ik moest mezelf dat eerst nog gaan realiseren. Verder moest ik mezelf ook nog realiseren dat ik dit niet alleen kon, en hulp moest gaan accepteren. Iets dat voor mij persoonlijk heel erg lastig is aangezien ik altijd heel graag zoveel mogelijk zelf op wil lossen. Soms een nogal in de weg liggend karakter trekje zullen we maar zeggen…. Iets dat je wel vaker hoort bij burn out patienten. Maar goed het vervolg.

Onder weg naar “ROCK BOTTOM”

Een aantal weken nadat ik daadwerkelijk met veel pijn en moeite naar de dokter was gegaan op aandringen van vrienden/familie ging het nog steeds niet beter met mij. Sterker nog het leek alleen maar slechter te gaan.

Inmiddels was ik voorzien van een flink arsenaal aan medicijnen om men hoofd rustig te maken, en ervoor te zorgen dat ik snachts een beetje slaap kon pakken, maar met weinig succes.

Ik begon inmiddels wanhopig te worden voor een oplossing. Ergens in men achterhoofd was ik er wel al van overtuigd dat alleen medicijnen me hier niet mee gingen helpen, maar ik was op zoek naar de kortste weg om me weer zo snel mogelijk goed genoeg te voelen.

Echter was ik het razend zat om mezelf op te sluiten, en ik was het zo enorm zat om me lichamelijk, en geestelijk uit balans te voelen. Deze gevoelens bleven maar op lopen tot ik uiteindelijk tot de realisatie kwam dat omdat ik heel duidelijk wist wat ik niet wilde ik ook heel erg helder voor mezelf wist wat ik WEL wilde.

Toen heb ik de definitieve beslissing gemaakt dat wat er ook voor nodig was ik er alles aan zou doen om hieruit te komen, en dat dit me nooit meer zou overkomen.

De “RESET”

Nadat ik eindelijk helder voor mezelf had besloten wat mijn doel ging worden voor de komende tijd ging het mondjesmaat steeds beter. Niet van de één op andere dag natuurlijk, maar met de weken die voorbij gingen merkte ik op dat ik steeds vaker een aantal goede dagen had, en dat de balans aan het verschuiven was.

Een aantal mensen hadden me in de periode voor het daadwerkelijke beslissingsmoment al een aantal keer goedbedoeld geadviseerd om wat vaker de deur uit te gaan “een frisse neus halen” “een blokje om” “wandelen” “ontspannen” etc.

Ik had al jaren niet meer aan beweging gedaan in men vrije tijd, en dat voelde wel even onwennig. Zeker ook omdat ik in men huidige gemoedstoestand liever niemand tegen wilde komen, maar ik ben er alsnog mee begonnen. De reis naar herstel was begonnen.

Eerst om de dag een half uur. Structureel 3 dagen per week.

Hoe mijn reis naar herstel er verder uit heeft gezien kan ik heel wat pagina’s over schrijven en daar ga ik in toekomstige blogs nog verder over uitweiden.